25.03.2020 r. (środa)
Temat: Wiosenne kotki.
Cele: 1. Rozumienie wieloznaczności określenia “kotki”.
2. Wzbogacenie słownika dziecka o nowe pojęcia: miękkie, delikatne, puszyste, miłe.
3. Czerpanie radości ze wspólnej zabawy.
4. Usprawnianie motoryki małej – ćwiczenie mięśni dłoni.
Pomoce: obrazki przedstawiające wierzbowe bazie i małe zwierzątko – kotka, gałązka wierzbowa z baziami, kartka papieru, kredki, wata, klej,
Realizacja:
1. Przeczytanie wierszyka J. Kulmowej “Kotki marcowe”
Na wierzbie
nad samym rowem –
srebrne kotki marcowe.
Na deszczu i na słocie
srebrnieją im futra kocie.
Plucha i zawierucha.
Nie ma mamy, co wyliże brzuch do sucha.
Ale kotki marcowe nie piszczą.
Huśtają się na gałązkach.
Mruczą:
– Nareszcie wiosna!
I sierść mają coraz srebrzystszą.
Rozmowa kierowana z dzieckiem na temat treści utworu. np.:
– O czym jest wiersz?
– O jakich kotkach była mowa w wierszu?
– Jaki kolor mają kotki na wierzbie?
– Czy wiesz jak inaczej można nazwać te kotki? (bazie)
– Na wierzbowe bazie możemy mówić kotki, a na co jeszcze? (na zwierzątko domowe – kot, np. pieszczotliwie nazywanie kogoś bliskiego)
2. Zabawa sensoryczna “Kotki na gałązkach” Rodzic pokazuje dziecku gałązkę wierzbową z baziami, dziecko słownie opisuje jej wygląd. Dziecko dotyka dłońmi gałązkę i bazie, następnie określa ich kolor, kształt. Rodzic prosi , aby dziecko określiło jakie są bazie w dotyku (miłe, delikatne, mięciutkie, milutkie, puszyste). Może też pogłaskać nimi swoje policzki (czoło, szyję, nos) oraz policzki (czoło, szyję, nos) rodzica.
3. Zabawa ruchowa pt. “Kotki w słońcu” zabawa na dywanie. Dziecko leży jak kotek na boku na dywanie i wygrzewa się w słońcu. Na słowa rodzica “Ojej, chmurka zasłoniła słonko” – dzieci/kotki wstają, wyciągają się robiąc koci grzbiet i idą szukać miejsca, gdzie świeci słonko. Przechodzą na czworakach w inne miejsce na dywanie. Kładą się na drugim boku i wygrzewają w słonku. Powtarzamy kilka razy. Rodzice również mogą być kotkami.
4. Praca plastyczno – techniczna “Wierzbowe bazie”, wykonanie gałązek z baziami. Rodzic na kartce papieru rysuje kontur wazonu z kilkoma brązowymi gałązkami wierzbowymi. Dziecko jest poproszone o pokolorowanie kredkami wazonu na dowolny kolor (zwracamy uwagę czy dziecko prawidłowo trzyma kredkę w dłoni), następnie nakleja kulki z waty na gałązki. Na koniec rodzic chwali dziecko za pięknie wykonaną pracę i wspólnie z swoją pociechą omawia pracę. Można (a nawet trzeba) pracę plastyczną powiesić w widocznym miejscu w domu, tak, aby wszyscy domownicy mogli ją podziwiać.
