Temat kompleksowy: Zwierzęta na wiejskim podwórku.

1. ZWIERZĘTA WIEJSKIE

Cele:

• rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających na wsi oraz ich młodych.
• naśladowanie sposobu poruszania się różnych zwierząt oraz odgłosów, które wydają.

• Praca z wierszem Stanisława Kraszewskiego Na wiejskim podwórku – rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających na wsi oraz ich młodych.

Na wiejskim podwórku

Stanisław Kraszewski

Na podwórko dumne matki prowadziły swoje dziatki:

Krowa – łaciate cielątko,

Koza – rogate koźlątko,

Owca – kudłate jagniątko,

Świnka – różowe prosiątko,

Kurka – pierzaste kurczątko,

Gąska – puchate gąsiątko,

Kaczka – płetwiaste kaczątko,

Każda prowadzi swoje dzieciątko!

Wtem ujrzały pieska Burka, który urwał się ze sznurka.

Tak się bardzo przestraszyły, że aż dzieci pogubiły.

Krowa – łaciate cielątko,

Koza – rogate koźlątko,

Owca – kudłate jagniątko,

Świnka – różowe prosiątko,

Kurka – pierzaste kurczątko,

Gąska – puchate gąsiątko,

Kaczka – płetwiaste kaczątko,

Każda zgubiła swoje dzieciątko!

Wtem gospodarz konną furką wjechał prosto na podwórko.

Zszedł czym prędzej ze swej furki, zamknął Burka do komórki.

Lamentują biedne mamy: „Co my teraz robić mamy?”.

Wtem z kryjówek wyszły dziatki, odnalazły swoje matki:

Krowę – łaciate cielątko,

Kozę – rogate koźlątko,

Owcę – kudłate jagniątko,

Świnkę – różowe prosiątko,

Kurkę – pierzaste kurczątko,

Gąskę – puchate gąsiątko,

Kaczkę – płetwiaste kaczątko,

Znalazło mamę każde dzieciątko.

Po przeczytaniu wiersza opiekun zadaje dziecku pytania: Jakie zwierzęta wystąpiły w wierszu? Co wydarzyło się w wierszu? Kto spowodował kłopoty? Co zrobił gospodarz? Następnie opiekun ponownie czyta wiersz z włączeniem dziecka. Opiekun czyta: krowa – łaciate… itd., a dziecko dopełnia zdanie nazwą młodego zwierzęcia.

• „Zwierzęta” – Opiekun podnosi wyraz do czytania globalnego. Dziecko porusza się swobodnie po domu, naśladując chód i odgłos wydawany przez to zwierzę.

• „A sio” – zabawa terapeutyczna. Dziecko jest ustawione po drugiej stronie dywanu niż opiekun. Dziecko idzie w stronę opiekuna, a opiekun w wolnym tempie mówi:

– Idą koguty, dziobać buty – gdy jest już blisko, opiekun woła: A sio, koguty!, a dziecko krzyczy: Kukuryku, kukuryku.

– Idą kury do stolika – gdy jest już blisko, opiekun mówi: A sio, kury!, a dziecko odpowiada: Ko, ko, ko.

– Idą indory do komory – gdy jest już blisko, opiekun woła: A sio, indory!, a dziecko krzyczy: Gul, gul, gul

– Idą psiaki łobuziaki – gdy jest już blisko, opiekun mówi: Do budy psiaki!, a dziecko zaczyna ujadać: Hau, hau.

Źródło: „Plac zabaw”. Przewodnik metodyczny. Pięciolatek. Część 3. Wydawnictwo WSiP

Od nauczyciela wspomagającego:

• Proponuję zwrócić uwagę na zrozumienie przez dziecka treści wiersza. Jeśli dziecko ma trudności w skupieniu się na tekście, można go podzielić na części i omówić każdą część osobno.
• Oglądanie ilustracji ze zwierzętami wiejskimi i ich młodymi – utrwalanie nazw (polecam filmik edukacyjny „Szukam mamy”): https://www.youtube.com/watch?v=E5bWIQo182c – umożliwi to osłuchanie się z nazwami zwierząt i powtarzanie ich odgłosów.
• Zamiast napisów do czytania globalnego można zastosować obrazki zwierząt wiejskich lub wypowiadać ich nazwy dziecku.