Za Mamusię… Za Tatusia…
czyli wzmianka o wybiórczości pokarmowej
Czym jest wybiórczość pokarmowa?
Wybiórczość pokarmowa to coraz częstszy problem obserwowany u dzieci w wieku przedszkolnym. Charakteryzuje się wąskim wachlarzem spożywanych przez dziecko produktów i konsekwentnym odmawianiem produktów spoza ograniczonego jadłospisu.
Kiedy warto zareagować?
Jeśli w jadłospisie dziecka znajdują się pojedyncze produkty, które są ściśle sprecyzowane i bez względu na sytuację (samopoczucie, okoliczności) nie ma możliwości poszerzenia menu, można podejrzewać wybiórczość pokarmową.
Jeśli po okresie adaptacji przedszkolnej dziecko w żaden sposób nie poszerza wachlarza akceptowanych produktów, warto zasięgnąć rady psychologa i logopedy.
Z czego może wynikać?
Za podstawowe przyczyny wybiórczości pokarmowej uznaje się:
-
zaburzenia sensoryczne
Dziecko wybiórcze pokarmowo może odmawiać zjedzenia produktów ze względu na pozornie nieistotne dla dorosłego cechy, np. zapach, konsystencję, dźwięk rozdrabniania podczas jedzenia, a nawet kształt i kolor. Zaburzenia procesów przetwarzania sensorycznego zmysłów mogą być dominantą i skutecznie zablokować dziecko na pewne grupy produktów.
-
trudności oralne, motoryczne
Prawidłowe funkcjonowanie w obrębie aparatu artykulacyjnego (żuchwa, mięśnie języka, policzków, warg), gardła i przełyku jest niezbędne do swobodnego spożywania posiłków. Jeśli funkcjonowanie któregoś z nich jest utrudnione lub zaburzone – może mieć wpływ na eliminacje grup produktów, np. ze względu na konsystencję i naturalny lęk przed zadławieniem się.
-
trudność w radzeniu sobie z emocjami
Wydaje się, że złe nawyki żywieniowe spowodowane np. przez nadmierną uwagę poświęconą jedzeniu lub odwrotnie – uogólniony deficyt uwagi Rodziców, przekładają się na złe nawyki żywieniowe i zachowania towarzyszące jedzeniu. Mogą służyć skupianiu uwagi lub jej odwracaniu od innych trudności.
Rodzicu!
Jeśli ubogi jadłospis, sposób jedzenia, złe nawyki żywieniowe Twojego dziecka wydają Ci się niepokojące – zasygnalizuj to psychologowi i logopedzie.
Często rozwiązanie jest prostsze niż mogłoby się wydawać. Zdarza się, że trudności narastają z czasem.
Sprawmy razem, aby przysłowiowe „Niejadki” poznawały nowe smaki z przyjemnością!
PROPOZYCJE AKTYWNOŚCI I ZABAW ZWIĄZANYCH Z JEDZENIEM
Podczas codziennego funkcjonowania z Niejadkiem bardzo ważna jest codzienna praca całej Rodziny. Niezależnie od diagnozy istotna jest swobodna zabawa, która oswaja dziecko i przybliża do tematyki, ale nie prowadzi bezpośrednio do poszerzenia jadłospisu.
Jednym słowem DOBRA ZABAWA!
PROPOZYCJE AKTYWNOŚCI I ZABAW:
-
Wspólne gotowanie, pieczenie, robienie sałatek, kanapek – zabawa w układanie obrazków, kształtów
-
Lepienie z masy solnej, ciastoliny – zabawa w klienta i kelnera / kucharza (maskotki, figurki, naprzemienność ról), zamawianie posiłków, wymyślanie śmiesznego menu
-
Wykorzystywanie produktów przy okazji tworzenia tac rozmaitości i prac plastycznych, np. plaży z soczewicy, łąki ze szczypioru, bałwana z ryżu, np. „Palmy z makaronu” :
Zabawy słowne, np. wymyślanie produktów w danym kolorze, odgadywanie zagadek:
W piekarni piekarz go wypieka,
by potem na nas w sklepie czekał,
świeżutki, całkiem już gotowy,
pszenny, na miodzie lub razowy.
Latem w ogrodzie
wyrósł zielony,
a zimą w słoiku
leży kiszony.
Spadają jesienią
z drzewa w twardej skorupie.
Lubią je dzieci
i wiewiórka chętnie je chrupie.
Zwykle bywa w sklepie,
w kostkach sprzedawane.
Będzie nim pieczywo
w mig posmarowane.
Chrupiąca i złota,
piecze się lub smaży.
Najchętniej ją jemy,
przy nadmorskiej plaży.
W kubeczku czy na patyku,
wszyscy je lubimy.
Miło latem na języku,
poczuć małą porcję zimy.
Jest dziurawy, lecz tych dziurek
nigdy nie łatamy.
My kroimy go w plasterki
i z chlebem zjadamy.
To smakołyk bardzo słodki,
w krem ubrany kolorowy.
Zapalamy na nim świeczki,
kiedy jest urodzinowy.
Jest twardy, gdy go mama kupuje.
Potem go krótko w wodzie gotuje.
Nitki, świderki tańczą w rosole,
kiedy siadamy wszyscy przy stole.
Kiedy mama chleb z nim poda,
zawsze z apetytem jem.
Taki pyszny, że jeść szkoda:
owocowy, słodki … .
Ma kolor pomarańczowy
od korzonka aż do głowy.
Z groszkiem bardzo często ją jesz.
Czy o kim jest mowa już wiesz?a
źródło: www.zagadkidladzieci.net
Polecana literatura:
- „Bardzo głodna gąsiennica” – Carle E.
- „Wielkie gotowanie na ulicy czereśniowej”
- „Przy wspólnym stole”, Baj – Lieder M., Ulman – Bogusławska R.
- „Najlepsza zupa na świecie”, Isern S.
- „Kicia Kocia gotuje”, „Kicia Kocia. Witaminowe przyjęcie” – Głowińska A.
- „Basia i gotowanie”, „Basia i słodycze”, Stanecka Z., Oklejak M.
- https://youtu.be/bo_bxCSQFw0
