Moje książki 04.05 IV M

3 maja 2020
Udostępnij
Wyślij za pomocą e-mail

Temat kompleksowy: Jak powstaje książka? (04.05- 08.05)
Temat: Moje książki
Cel:
– Doskonalenie umiejętności operowania pojęciami: największy, najmniejszy i rozumienia ich
– Uświadomienie znaczenia książki w życiu człowieka

1. ,,Bocian na łące”- zabawa ożywiająca

Dzieci/dziecko biega swobodnie po pokoju. Na sygnał gwizdka dzieci przyjmują pozycję bociana- stają na jednej nodze, druga noga jest zgięta w kolanie, ramiona rozłożone na boki.
Dzieci stoją w tej pozycji 5 sekund, po tym czasie ponownie zaczynają biegać.

2. ,,Skaczące żabki”- zabawa z elementem skoku

Dzieci naśladują skoki żab. Na sygnał gwizdka siadają w siadzie skrzyżnym i naśladują rechot żab. Zabawę można powtórzyć kilka razy.

3. ,,Książka”- słuchanie opowiadania Olgi. Masiuk czytanego przez Rodzica

   Do przedszkola miał przyjść pan pisarz, który wymyśla wiersze dla dzieci, a potem układa z nich książkę i wydaje.
   Siedzieliśmy na dywanie i zastanawialiśmy się, jakie pytania można zadać panu pisarzowi.
– Trzeba zapytać, czy długo pisze taki wiersz- powiedziała Marta.
– Jak krótki wiersz, to krótko pisze, to każdy chyba wie- prychnął Staś.
– A ty skąd wiesz?- rozzłościła się Marta, ale Staś nie zdążył jej odpowiedzieć.
– Ja bym zapytał, czy lubi czekoladę- zaproponował Witek.
– Ale to nie ma nic wspólnego z pisaniem książek.- Jacek się skrzywił.
– A skąd wiesz?- Witek poczuł się urażony.
– Może przeczytam wam jakiś wiersz, żeby łatwiej przychodziły wam do głowy pytania- powiedziała pani.
   Wszyscy się zgodziliśmy, bo nasza pani bardzo ładnie czyta. Wiersz nosił tytuł: ,,Czy słońce ma kolce?” i opowiadał o chłopcu, który nieustannie zadawał pytania, czym strasznie irytował dorosłych.
– Nie podoba mi się ten wiersz- powiedział Tomek.
– Nie mów tak, bo temu pisarzowi będzie przykro- poprosiła Marysia.
– Jemu nie powiem, ale w ogóle przecież mogę. Taki wiersz to każdy umiałby napisać.
Ja ciągle denerwuję mamę, zadając pytania, więc nawet nie musiałbym nic wymyślać.
– Ale w prawdziwym wierszu muszą być rymy- wtrącił Witek.
– Co to rymy?- zapytałem Jacka.
– Takie słowa, które do siebie pasują, na przykład Pak- tak albo Pak- rak.
– E tam, rymy nie są trudne- rzekł Tomek lekko.- Woda, kłoda, moda, roda…
– Co to jest roda? zapytałem Jacka, ale Marta była szybsza w odpowiedzi.
– Nic. Nie ma takiego słowa. Chwalisz się tylko, ale nie umiałbyś ułożyć wiersza ani napisać książki- powiedziała Marta do Tomka.
– Bo nie umiem pisać, ale gdyby ktoś zapisywał, co mówię, to ułożyłbym książkę bez trudu.
– Możesz spróbować ułożyć wiersz- zaproponowała pani. – I wyrecytujesz go panu pisarzowi, może udzieli ci kilku wskazówek. I może w przyszłości sam będziesz pisał książki.
   Tomek cały dzień trzymał się z boku. Chyba układał ten wiersz, ale wydawał się coraz smutniejszy.
   Usiadłem sobie przy stole, aby obejrzeć dokładnie książkę tego pana pisarza, który miał przyjść jutro. Była bardzo ładna, miała kolorowe obrazki. Nagle usłyszałem szept Tomka:
– Paku, Paku!- Tomek schowany był za szafą i dawał mi jakieś znaki. Gdy podszedłem, zapytał:
– Nie znasz, Paku, jakiegoś wiersza? Bo nic nie mogę ułożyć. Stanąłem na początku.
– Ale masz już początek, to świetnie. Powiedz mi -poprosiłem. I usiadłem wygodnie, żeby posłuchać wiersza. Zamknąłem oczy, jak robię często, gdy pani czyta nam wiersze.
– Kapie woda z kranu, kap, kap, kap…- powiedział Tomek i zamilkł. Otworzyłem oczy.
– I co? Co dalej?
– Właśnie nic. – Tomek rozłożył ręce.
   Nie wyglądało to dobrze. Wytężyłem cały swój pakowy rozum, ale nawet pół rytmu nie udało mi się wymyślić.
   Rano wszyscy szykowaliśmy się na spotkanie z panem pisarzem. Tomek był nieswój i widziałem, że dręczy go ten wiersz. Pokręcił przecząco głową, gdy napotkał mój wzrok, wiedziałem, że nic nie zdołał ułożyć.
   Pan pisarz wyglądał sympatycznie. Usiadł z nami na dywanie i zapytał, czy chcielibyśmy się czegoś dowiedzieć. Przez moment trwała cisza, aż w końcu Tomek podniósł rękę:
– Jak się pisze wiersz?- zapytał.- Albo książkę.
   Pisarz przyjrzał mu się uważnie, a potem milczał chwilkę. W końcu wzruszył ramionami i powiedział:
– Nie wiem. To jakoś samo wychodzi.

Rozmowa na temat opowiadania ukierunkowana pytaniami:
– Czym zajmuje się pisarz?
– Jaki problem miały dzieci?
– Jak nazwane były słowa, które do siebie pasują?
– O co pani poprosiła Tomka?
– Jak Tomek poradził sobie z zadaniem?
– O co zapytał Tomek pana pisarza?
– Co odpowiedział pan pisarz?
– Jak myślicie, co trzeba zrobić, żeby napisać książkę?

4. Ewa Bem – Piosenka o książeczce

https://www.youtube.com/watch?v=wnJFiwa5a8U

Fasolki – Poczytaj mi Mamo

https://www.youtube.com/watch?v=z_Qjzkd92Y4

Książka bez obrazków, czyta Maciej Stuhr

https://www.youtube.com/watch?v=y9sqfepiFgM

Dzieci odpowiadają – Co to jest książka?

https://www.youtube.com/watch?v=PU2HkdMOBo0

Ciekawostki o książkach – plansze do pobrania

https://przedszkolankowo.pl/2017/03/23/ciekawostki-o-ksiazkach-plansze/

Kultura od kuchni – książka

https://www.youtube.com/watch?v=7VtNN0pTQFI

Praca z K.4.,1- rozwijanie logicznego myślenia, odczytywanie kodu i umieszczanie nalepek we właściwych miejscach.
Zadanie dodatkowe- łączenie w pary takich samych książek i kolorowanie większych.

11. ,,Układamy książki na półce”- zabawa ruchowa
Rodzic to wróżka, która zamienia dzieci w zaczarowane książki. Na podłodze Rodzic rysuje długą linię- półkę na książki. Dzieci- książki biegają po pokoju. Na sygnał Rodzica ustawiają się na półce według wskazówek. Rodzic mówi: Na półce ustawiają się książki od największej do najmniejszej!, Na półce ustawiają się książki od najmniejszej do największej!, Na półce ustawiają się książki, które mają coś niebieskiego!, Na półce ustawiają się książki, mają pięć lat!.

12. Praca plastyczna

Rodzic zachęca dziecko, by za pomocą dostępnych środków (tekturka, kredki, farby, flamastry, brokat, skrawki materiałów, itp.) stworzyło swoją własną zakładkę do ulubionej książki.

Pomoże przy tym wierszyk o zakładce:

Wiersz ,,Zakładka”

http://przedszkolankowo.pl/2017/04/03/zakladka-tekst-wiersza-plansze/

„Zakładka”- Olga Adamowicz

Bardzo często do rączek, dzieci biorą wiele książek.
Bajeczki, opowiadania – szkolne lektury do czytania.
Gdy część książeczki przeczytają, to ją szybko zamykają,
a gdy sięgają po nią po chwili, nie wiedzą gdzie czytać książkę skończyli.
Dlatego dla Was jestem ja – zakładka mała i kolorowa.
Zaznaczę stronę w Twojej książeczce, byś czytać nie musiał jej od nowa.
Więc niech nie kończy się Twoje czytanie, przez rogów kartek zaginanie.
Weź mnie do ręki i połóż tam, gdzie książkę czytać skończyłeś sam.
Bo ja, zakładka – kartek obrońca, zostaję w książce zawsze – do końca
Będę Ci służyła przez długie lata, ale wiedz również o tym że,
Ja tak, jak każda Twoja książeczka zadbana i ładna zawsze być chce.

http://praceplastyczne.pl/inne/132-zakladka-do-ksiazki

Zabawa – moja ulubiona książka
Rodzic prosi dziecko, by przyniosło swoją ulubioną książkę. Czyta ją razem z dzieckiem, po czym odpowiada na pytania dziecka; słucha jego refleksji na temat książki. Można poprosić dziecko, by opowiedziało, co według niego, zdarzyło się później.

Zabawa – ulubiony bohater
Zachęć dziecko, by przebrało się za swojego ulubionego bohatera. Jeśli nie ma odpowiedniego stroju, spróbujcie wymyślić i stworzyć przebranie wspólnie.

Karty pracy – moja ulubiona książka
https://drive.google.com/file/d/1Orpfvq4ADqp4ZqljvsuEuTH98J17zmnP/view

Dzień książki – kodowanie