05.05.20r.
Temat: JAK POWSTAŁA WARSZAWA?
CELE OGÓLNE: kształtowanie umiejętności uważnego słuchania i wypowiadania się na temat usłyszanej legendy; rozwijanie umiejętności manualnych
Jak powstała Warszawa?” – formułowanie odpowiedzi na pytanie na podstawie legendy Wars i Sawa.
Wars i Sawa
Joanna Kończak
Gdy rybak Wars wypłynął na połów, zobaczył w rzece dziwną, wielką rybę. Z ciekawości podpłynął bliżej. To nie była ryba, ale syrena. Miała ciało pięknej dziewczyny i rybi ogon. Nazywała się Sawa. Wars zakochał się w syrenie, a ona w nim. Syrena nie chciała dłużej żyć w rzece. W magiczny sposób ogon Sawy odmienił się w ludzkie nogi. Szczęśliwa para zamieszkała w chacie nad Wisłą. Pewnego razu zapukał do nich gość. To był książę Ziemomysł, który zgubił się na polowaniu. Wars i Sawa nie wiedzieli, jak ważna osoba do nich trafiła. Z dobroci przyjęli wędrowca pod dach, nakarmili i przenocowali. Książę wyznał potem, kim jest. Podziękował szczerze za pomoc i powiedział: „Ziemie te na zawsze Warszowe zostaną”. Warszawa zyskała więc swoją nazwę, by wszyscy pamiętali o dobrym sercu Warsa i Sawy.
Pytania do treści legendy: Co zobaczył rybak, gdy wypłynął na połów? Co się okazało, gdy podpłynął bliżej? Jak wyglądała syrena? Jak miała na imię? Co się stało, gdy rybak i syrena zakochali się w sobie? Gdzie zamieszkała szczęśliwa para? Kto pewnego dnia zapukał do ich chaty? Wars i Sawa nie wiedzieli, że ten człowiek to książę. Jak go przyjęli? Jak odwdzięczył się książę gospodarzom? Od czego Warszawa uzyskała swą nazwę?
„Wars i Sawa” – praca z KP2.33.
Dzieci wskazują na obrazku, które elementy mogą być prawdziwe, a które – zmyślone. Rodzic opowiada dzieciom, że dowody historyczne świadczą o tym, że nad Wisłą najpierw powstała osada rybacka, która się stopniowo powiększała i z której powstała wieś Warszawa. Książęta mazowieccy mieli tu jedną ze swoich siedzib. Przybywało ludzi, którzy budowali tu swoje domy i pracowali.
Dziecko z KP2.33 skreśla elementy, które nie pasują do Warsa, Sawy i ich otoczenia (zegarek, telefon, motorówka, gitara, słuchawki, aparat, skuter) i wyjaśnia dlaczego. Zastanawia się, czym mógł dawniej płynąć Wars – chętne dzieci dorysowują prostą łódź na osobnej kartce.
Prezentacja herbu Warszawy.
no images were found
Syrenka została symbolem Warszawy i znajduje się w herbie tego miasta.
Źródło zdjęcia:
https://pixabay.com/pl/photos/warszawa-syrena-syrenka-warszawska-1571807/
Rodzic pokazuje dziecku ilustrację przedstawiającą Warszawską syrenkę. Chętne dziecko może ulepić pomnik Warszawskiej Syrenki z plasteliny wg instrukcji: na początek lepi postument, następnie postać kobiety z ogonem ryby, miecz, który dołączą do uniesionej prawej ręki, tarczę, którą dokleją do lewej ręki trzymanej przy piersi. Następnie wszystkie części łączy ze sobą. Opiekun informuje dziecko, że ten pomnik stoi w Warszawie nad Wisłą. Na tarczy Syrenki widnieje orzeł w koronie i napis Warszawa.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Zwiedzamy Polskę” – dziecko z rodzicami i rodzeństwem tworzy „pociąg” i porusza się nim po sali do utworu Jedzie pociąg z daleka. Dziecko, które znajduje się na początku pociągu, jest „lokomotywą” i mówi, dokąd jedzie pociąg, wymieniając jakieś miasto w Polsce.
– „Mali żołnierze” – dziecko maszeruje dookoła pokoju, podnosząc wysoko kolana. Na słowa: saperzy na poligonie – dziecko czołga się po podłodze.
– „Biało-czerwoni” – dziecko stoi naprzeciw rodzica. Rodzic rzuca piłkę. Rzucając piłką, podaje nazwę jakiegoś koloru. Słysząc nazwy: biały i czerwony, dziecko nie łapie piłki. Po usłyszeniu nazwy innego koloru dziecko łapie piłkę oburącz i odrzucają ją.
Ćwiczenia gimnastyczne – (metodą W. Sherborne).
Wyczucie własnego ciała
-Dzieci poruszają rękami, nogami, palcami, wykonując – na przemian – ruchy dynamiczne i powolne.
-Sprawdzają, do jakich okolic ciała mogą dostać piętą, łokciem, palcami nóg, kolanem, głową.
-Dotykają jedną częścią ciała do drugiej, np. łokieć wita się z piętą, czoło wita się z kolanem, duży palec u nogi wita się z nosem, pięta wita się z kolanem drugiej nogi…
-Poruszają się w różny sposób: chód energiczny, ciężki, lekki, koci, ruchy delikatne, dynamiczne…
– Przy nagraniu tanecznej muzyki tańczą same ręce dzieci, same nogi, tańczy głowa, na
koniec – całe ciało.
