Cele: poznanie flagi – symbolu narodowego; kształtowanie tożsamości narodowej; budzenie przywiązania do swojego kraju; doskonalenie sprawności manualnej; utrwalenie nazwy ojczystego kraju.
Pomoce: CD; audiobook; obrazki przedstawiające najbardziej znane miejsca w Warszawie; czerwone kredki; sznurek; KP2; flaga narodowa;
Realizacja:
- “Barwy ojczyste” zapoznanie z wierszem Cz. Janczarskiego.
“Barwy ojczyste”
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień to miłość,
biel – serce czyste.
Piękne są nasze
barwy ojczyste.
Rodzic wyjaśnia dziecku słowo flaga. Demonstruje dziecku flagę narodową. Omawiamy jej wygląd, zwracamy uwagę na kolorystykę i ułożenie kolorów.
Flaga – płat tkaniny określonego kształtu i barwy (barw) przymocowywany do drzewca; może zawierać godła, symbole, wizerunki. Flaga jest znakiem rozpoznawczym, symbolem państwa (flaga państwowa) lub organizacji, czasem również miast (flaga miejska) czy jednostek podziału administracyjnego, oddziału wojsk (sztandar), organizacji: politycznych, społecznych, kościelnych, sportowych, itd. (Źródło: Wikipedia)
2. “Dlaczego polska flaga jest biało-czerwona?” Fundacja Uniwersytet Dzieci.
film edukacyjny
3. “Stolica polski” zabawa dydaktyczna.
Rodzic przedstawia dziecku obrazki przedstawiające najbardziej znane miejsca w Warszawie, np. Zamek Królewski, Stare Miasto, Pałac Kultury i Nauki, Syrenkę Warszawską, Grób Nieznanego Żołnierza. Zachęcamy dziecko do swobodnych wypowiedzi na temat oglądanych obrazków. Rodzic pyta: Czy widzieliście te miejsca w Warszawie? Rodzic mówi: Warszawa jest stolicą Polski. Wyjaśniamy dziecku znaczenia słowo stolica i pokazujemy, gdzie jest na mapie.
Zamek Królewski:
Stare Miasto:
Pałac Kultury i Nauki:
Syrenka Warszawska:
Grób Nieznanego Żołnierza:
4. Praca z KP 2.26 Kolorowanie flagi.
Dziecko koloruje flagę Polski zgodnie ze wzorem.
5. “Most” zabawa ruchowa z elementem zachowania równowagi.
Rodzic rozkłada na dywanie sznurek (w różnych kierunkach). Zadaniem dziecka jest przejść po nim stopa za stopą, tak jak po moście, by nie spaść do rzeki.
6. “Wars i Sawa” słuchanie legendy (Audiobook )
Rozmowa na temat legendy. Rodzic pyta:
Jak miał na imię rybak?
Kogo spotkał rybak na wodzie w szuwarach?
Jak wyglądała istota którą spotkał?
Co poruszyło rybaka?
Co przestraszyło rybaka?
Na co czekał rybak?
Jak miała na imię syrena?
Kim się stała syrena?
Jakie miasto założyli Wars i Sawa?
Co jest stolicą Polski?
Dla rodzica
Rozmawiajcie Państwo z dzieckiem czym jest dom; budujcie z klocków oraz twórzcie je z plasteliny. Podczas spacerów zapoznajcie okolicę: odczytujmy nazwy ulic, oglądajcie mijane budowle, sklepy, punkty usługowe i inne napotkane miejsca. Przypominajcie Państwo dziecku o nazwie miejscowości w której mieszkacie.
Dziecko już od pierwszych chwil życia przygotowuje się do dorosłości. To, co słyszy i widzi oraz sposób, w jaki jest traktowane, wpływa na to, co będzie myślało o sobie w przyszłości o sobie, innych i otaczającym świecie oraz jak będzie postępowało. Dlatego ważne jest, by rozmawiać z nim we właściwy sposób:
mówić o swoich uczuciach (“jest mi przykro, że….”);
nie oceniać, ale opisywać, co się stało (“nie sprzątnąłeś zabawek” zamiast “jesteś bałaganiarzem”);
nie porównywać do innych (“Zuzia zawsze ma porządek”);
dać rozwiązanie (“teraz powrzucaj zabawki do pudełka”);
chwalić.
Bycie idealnym nie jest możliwe. W życiu codziennym rodziców małych dzieci (przysłowie mówi “małe dzieci mały kłopot, duże dzieci duży…..”) przychodzi moment wypalenia, zmęczenia, bezradności nawet flustracji. Każdy czasem się denerwuje i maluch musi nauczyć się, że złość jest potrzebna, jak jego zachowania wpływają na innych oraz, że nie wszystko jest jego winą. Dobrze jest w takiej sytuacji pokazać dziecku, w jaki sposób radzić sobie ze swoimi emocjami, nie raniąc innych. Zamiast krzyczeć, lepiej wyjść do innego pomieszczenia, uspokoić się, a potem wyjaśnić co się stało i dlaczego. Np. “Zdenerwowałam się, jak zobaczyłam, że stłukłeś słoik i cała podłoga jest brudna”. Jeśli nie uda się zachować spokoju, być może warto dodać: “Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałam”. W ten sposób uczy się przepraszania, wybaczania i budowania zdrowych relacji oraz tego, że choć wpływamy na siebie nawzajem, każdy jest odpowiedzialny za własne emocje.
