1. Wczuwamy się w emocje innych.

 

CELE:

  • określanie emocji innych;
  • wczuwanie się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia;
  • dokonywanie analizy głoskowej prostych wyrazów;
  • rozróżnianie emocji i uczuć przyjemnych i nieprzyjemnych;
  • uświadamianie, że uczucia i emocje odczuwają i przeżywają wszyscy ludzie;
  • tłumaczenie swoimi słowami, czym jest empatia;
  • szanowanie emocji swoich i innych osób.

 

 

  • „Co czuł bohater?” – określanie odczuć bohaterów bajek i innych historii znanych dziecku. Opiekun wybiera kilku bohaterów z różnych bajek, baśni i legend znanych dziecku, przypomina sytuacje, w których znalazł się dany bohater, i pyta, co mógł wtedy czuć. Wcześniej w czterech rogach pokoju umieszcza kartki z nazwami emocji lub symbolizującymi je emotikonami. Opiekun pyta np.: Co czuły trzy świnki, gdy wilk dmuchał na ich domek? Co czuli mieszkańcy Krakowa, gdy pozbyli się smoka? Co czuli Jaś i Małgosia, gdy zobaczyli w lesie chatkę z piernika? Co czuli, gdy uwięziła ich Baba Jaga? Co czuły misie, gdy zauważyły, że ktoś zjadł ich owsiankę i połamał krzesła? itd. Dziecko w odpowiedz idzie w dany róg pokoju.

 

  • „Diagram” – doskonalenie umiejętności głoskowania. Dziecko odgaduje hasła, głoskuje je.
  1. Uczucia: smutek, radość, gniew, strach, zaskoczenie, wstyd to inaczej…
  2. Emocja przeciwna do radości to…
  3. Gdy coś nas boli, jest nam smutno, to może się pojawić…, czyli łzy.
  4. Odczuwamy ją, gdy np. wygramy jakąś grę.
  5. Mówi się, że ma wielkie oczy.
  6. Pojawia się na naszej twarzy, gdy jesteśmy weseli.
  7. Może być emocją pozytywną lub negatywną. Czujemy je np. wtedy, gdy z przedszkola odbiera nas niespodziewanie babcia zamiast mamy.

 

  • „Empatia” – wyjaśnienie pojęcia. Dziecko i opiekun wspólnie odczytują pionowe hasło. Próbują wyjaśnić, co to słowo oznacza. W razie problemu opiekun wyjaśnia, że jest to umiejętność zauważenia, rozpoznania i współodczuwania emocji drugiej osoby, np. jest nam smutno, bo komuś przydarzyło się coś smutnego.

 

  • „Jak mogę pomóc?” – zabawa dydaktyczna, rozbudzanie empatii. Opiekun mówi: Co można powiedzieć osobie, która….?. Zadaje to pytanie dziecku, wymyślając różne sytuacje i stany emocjonalne, np.:

…zgubiła ulubioną lalkę.

…płacze, bo tęskni za mamą.

…boi się wystąpić w przedstawieniu.

…złości się, bo nie udał jej się rysunek.

…wstydzi się, bo ubrudziła sobie ubranie.

 

  • KARTY PRACY (5-latek):
  • „Komiks” – praca z KP4.21b, ćwiczenia w czytaniu.

 

  • KARTY PRACY (4-latek):
  • „W domu czuję się bezpiecznie” – praca z KP2.38, szukanie różnic między obraz­kami.

 

Źródło:

  • „Plac zabaw”. Przewodnik metodyczny. Pięciolatek. Część 4. Wydawnictwo WSiP
  • „Plac zabaw”. Przewodnik metodyczny. Czterolatek. Część 2. Wydawnictwo WSiP

 

Od nauczyciela wspomagającego:

  • Podczas omawiania emocji postaci z bajek można wspomagać się książką z daną bajką (jeśli jest w domu). Ważne, żeby dziecko potrafiło nazwać dane emocje.
  • Przy odgadywaniu haseł z diagramu proszę w razie trudności nakierowywać dziecko, wyjaśniać nieznane mu słowa. Wyrazy dziecko może dzielić na sylaby, jeśli nie potrafi jeszcze głoskować lub próbować głoskować z pomocą opiekuna.
  • Pojęcie empatii można wyjaśnić dziecku na podstawie krótkiego fragmentu z bajki „W głowie się nie mieści”: https://www.youtube.com/watch?v=hxiCmfFZmvs
  • W trakcie zabawy dydaktycznej „Jak mogę pomóc?” warto wyjaśniać dziecku lub zapytać je, dlaczego należy się tak zachować w danej sytuacji.
  • Podczas wykonywania kart pracy proszę się upewnić czy polecenia są przez dziecko rozumiane, można wykonywać ćwiczenia dzieląc je na krótsze etapy.