Temat tygodnia: Wrażenia i uczucia
Temat dnia: W płaczu nie ma nic złego
Cele:
- zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze smutkiem
- kształtowanie postaw prospołecznych
- wdrażanie do empatii
- „Zwierzęta śpiewają” – zabawa logopedyczna, usprawnianie aparatu mowy, rozwijanie zainteresowania umiejętnością czytania. Rodzic rozkłada ilustracje zwierząt (np. trzy do wyboru), które są dobrze znane dziecku. Dziecko wraz z rodzicem naśladują odgłosy zwierząt (np. krowa mówi: mu, kura: ko-ko, wąż: ssss).
- „Co czujesz?” – zajęcia o emocjach.
Gdy ci smutno… – wysłuchanie i analiza treści wiersza.
Rodzic czyta wiersz.
Gdy ci smutno…
Dominika Niemiec
Gdy ci smutno, gdy ci źle,
przyjaciel zawsze wesprze cię.
On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.
Pomoże nawet wtedy, gdy
nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,
lecz razem dacie z nim radę sobie.
Bo wasze serca czują tak samo,
a to właśnie kiedyś empatią nazwano.
Rozmowa z dzieckiem na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Dlaczego można się smucić?; Kto może pomóc, gdy jest smutno?; W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?; Co to jest empatia?.
- „Jak pomóc?” – ćwiczenia w budowaniu wypowiedzi. Rodzic prosi dziecko, aby zastanowiło się i powiedziało, jak można się zachować gdy komuś jest smutno. Zabawa z wykorzystaniem Książki emocji – dzieci układają smutną buzię, wizerunek kogoś, kogo trzeba pocieszyć. Następnie układają buzię tej samej postaci, ale już wesołej, pocieszonej.
- „Pociesz przyjaciela” – zabawa dramowa. Rodzic z dzieckiem w parze będzie odgrywać zdarzenie. Rodzic przedstawia zadanie (np. dziecko biegło, przewróciło się, stłukło kolano i płacze; dziecko bawiło się różnymi zabawkami i gdzieś zgubiło swojego ulubionego misia). Należy zwrócić uwagę na wykonywane przez gesty oraz zachęcić do swobodnych wypowiedzi.
- „Przytulę cię” – zabawa w kole. Dziecko z rodzicem siedzą naprzeciwko. Rodzic lub dziecko udaje smutek.
Wszyscy mówią wierszyk (używając odpowiedniego imienia):
Siedzi smutna / -y […] pośrodku koła.
Chcemy, żeby jej / jego buzia znów była wesoła.
– Co się stało […], powiedz szybko mi.
Jestem twoim przyjacielem, więc pomogę ci.
Osoba przedstawiająca smutek podaje powód swojego smutku (musi go wymyślić). Druga osoba, odpowiada: Przytulę cię mocno, nie jesteś sam, w kłopocie przyjaciel pomoże ci i humor wróci już.
6.” Pocieszanka” – praca z wykorzystaniem W.38. Dziecko wypycha wszystkie elementy, komponuje wesołe buzie według własnych pomysłów. Chowa swoją prace i w odpowiednim momencie wręczają komuś, kto potrzebuje pocieszenia
- Labada – zabawa kołowa, poznanie sposobów radzenia sobie ze smutkiem.
Tańczymy labada, labada, labada.
Tańczymy labada, labada, małego walczyka.
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze.
Tańczą go harcerze i małe zuchy też.
Trzymając się za ręce, chodzimy w kole, śpiewamy piosenkę. Rodzic pyta: Za dłonie się trzymaliśmy?, dziecko odpowiada: Tak.
Rodzic: To teraz głowy – kładziemy dłoń na głowie swojego sąsiada. Chodzimy w kole i śpiewamy.
Rodzic: Dłonie były, głowy były, to teraz… (ramiona, brzuchy, kolana).
Po zabawie rodzic prosi, aby dziecko podzieliło się swoimi uczuciami, jak się teraz czują.
