20.05.2020 r.
Temat: Jak pozbyć się strachu?
Cele: – Doskonalenie pamięci poprzez naukę krótkich rymowanek.
– Przeliczanie w zakresie od 1 do 6 oraz utrwalenie kierunków – do przodu, do tyłu.
– Poznanie sposobów radzenia sobie ze strachem.
– Kształtowanie prawidłowego toru oddechowego – nabieranie powietrza nosem, wydychanie ustami.
Pomoce dydaktyczne: kostka do gry z ponumerowanymi polami, rymowanka; wiersz M. Strzałkowskiej “Przytul stracha”; śmieszne zdjęcia stracha; dynamiczna muzyka na CD, 2 apaszki/chustki szyfonowe, rymowanka; chusteczka higieniczna; kartka czarnego lub innego ciemnego koloru, wycięte z kolorowego papieru małe kółka i kwadraciki różnej wielkości, klej w sztyfcie, tacka; filmik “Domisie – strach ma wielkie oczy”
Realizacja
I. Zabawa ruchowa pt “Bocian i żaba” z elementem skoku.
Rodzic jest bocianem, dziecko żabką, dywan – łąką. Żabka skacze po łące (z przysiadu), na hasło rodzica “Uwaga bocian!” zatrzymuje się nieruchomo. Rodzic chodzi po dywanie jak bocian (wykonuje rękoma ruch nożycowy jak bocian dziobem), jeżeli dziecko się ruszy i bocian to zauważy – żabka staje się bocianem. Rodzic jest teraz żabką. Zabawę powtarzamy kilka razy.
II. Zabawa dydaktyczna “Krok do przodu, krok do tyłu”.”
Dziecko stoi na dywanie i razem z rodzicem mówi krótką rymowankę:
“Ile kroków zrobić mam?
Kostka zaraz powie nam.”
Rodzic rzuca kostką do gry, dziecko przelicza ilość wyrzuconych oczek. Ile oczek zostało wyrzuconych – tyle kroków dziecko robi do przodu. Ponownie rodzic z dzieckiem mówi rymowankę, tym razem dziecko rzuca kostką do gry. Dziecko przelicza ilość oczek i tyle ile jest oczek tyle robi kroków do tyłu. W ten sposób – naprzemiennie powtarzamy zabawę kilkakrotnie. Rodzic też może wziąć udział w zabawie 🙂
III. “Przytul stracha” – wysłuchanie wiersza M Strzałkowskiej.
Rodzic czyta dziecku wierszyk.
Strach ma strasznie wielkie oczy,
strasznym wzrokiem wokół toczy…
Lecz gdy go za uszkiem głaszczę,
w śmieszny pyszczek zmienia paszczę.
Coś dziwnego z nim się dzieje –
łagodnieje i maleje,
mruży swoje kocie oczy
i w ogóle jest uroczy!
Strach ma strasznie wielkie oczy,
strasznym wzrokiem wokół toczy,
lecz ty dłużej się nie wahaj
i po prostu przytul stracha!
Rodzic zadaje dziecku pytania:
– Co to jest strach?
– Kiedy strach się pojawia?
– Jak wygląda?
– Czy w ogóle ma wygląd?
– Co czujesz, gdy pojawia się strach?
– Czego się boisz?
– Co robisz, gdy pojawia się strach?
– A co możesz teraz zrobić?
IV. Zabawa ” Strachy na lachy” – sposoby radzenia sobie ze strachem.
Rodzic bawi się razem z dzieckiem. Rodzic mówi do dziecka – “Gdy przychodzi strach. gdy nie wiesz, co zrobić powiedz rymowankę”. Dziecko i rodzic (oddzielnie) trzymają w dłoni apaszkę/chustkę szyfonową.
https://www.youtube.com/watch?v=kRJFN6V7TB4
Rodzic odtwarza piosenkę i bawi się razem z dzieckiem: poruszają się w rytm muzyki, skradają się, rozglądają się wokoło, zachowują ostrożność, poruszają się w pozycji pochylonej, zalęknionej. Gdy muzyka cichnie – mówią razem rymowankę:
“Strachu, strachu – rozchmurz się!
Strachu, strachu – przytul się!
Czarno, ciemno znika już…
Słońce, jasno jest tuż, tuż!”
Następnie dziecko z rodzicem robi śmieszne miny, zabawne figury, przytulają się do siebie, potrząsają chustami, wykonują śmieszne tańce. Zabawę powtarzamy kilka razy.
V. Ćwiczenia oddechowe “Chusteczka – maseczka” – ćwiczenie prawidłowego toru oddechowego oraz wydłużanie fazy wydechowej.
Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym na dywanie obok rodzica. Trzyma chusteczkę higieniczną za jej górne rogi, zasłania nią twarz, robi wdech nosem, a potem długi, powolny wydech ustami tak, aby chusteczka odsłoniła twarz dziecka. Powtarzamy kilka razy.
VI. “Kolorowe koła” – praca plastyczna – tworzenie kompozycji według własnego pomysłu.
Rodzic rozkłada przed dzieckiem ciemną “straszną kartkę” i pyta “Z jakiego powodu ta kartka jest straszna? (jest ciemna, ponura, bez kolorów, smutna). Na tacce przygotowane są wycięte kolorowe kółka i kwadraciki oraz klej. Rodzic prosi dziecko, aby zmieniło “straszną kartkę” w radosną i kolorową. Dziecko układa dowolne kompozycje z kółek i kwadracików i nakleja je na kartkę. W czasie pracy rodzic motywuje dziecko, podpowiada różne rozwiązania. Po skończonej pracy razem z rodzicem dziecko recytuje rymowankę
“Strachu, strachu, rozchmurz się!
Strachu, strachu, przytul się!
Czarno, ciemno znika już…
Słońce, jasno jest tuż, tuż!”
Dziecko nazywa swoją kompozycję, próbuje nadać jej tytuł, rodzic chwali dziecko za wykonaną pracę i pomysłowość.
VII. Zaproszenie dziecka do obejrzenia filmiku o strachu “Domisie – strach ma wielkie oczy”
https://www.youtube.com/watch?v=QAkXFZ6-ciQ
Rozmowa na temat obejrzanego filmiku.
