Środa 20.05.2020
Temat: W płaczu nie ma nic złego
Cele:
- zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze smutkiem;
- kształtowanie postaw prospołecznych;
- wdrażanie do empatii;
Zajęcia:
„Gdy ci smutno…” – wysłuchanie i analiza treści wiersza. Rodzic czyta wiersz.
Gdy ci smutno…
Dominika Niemiec
Gdy ci smutno, gdy ci źle,
przyjaciel zawsze wesprze cię.
On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.
Pomoże nawet wtedy, gdy
nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,
lecz razem dacie z nim radę sobie.
Bo wasze serca czują tak samo,
a to właśnie kiedyś empatią nazwano.
Rozmowa z dzieckiem na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Dlaczego można się smucić?; Kto może pomóc, gdy jest smutno?; W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?; Co to jest empatia?.
„Jak pomóc?” – ćwiczenia w budowaniu wypowiedzi. Rodzic pokazuje kolejno obrazki prezentujące różne sytuacje, w których komuś jest smutno. Rodzic prosi dziecko, aby zastanowiło się i powiedziało, jak można w prezentowanej sytuacji komuś pomóc.
„Pociesz przyjaciela” – zabawa dramowa. Rodzic i dziecko tworzą parę. Jedno w parze będzie odgrywać wylosowane zdarzenie. Drugie ma zadanie okazać mu wsparcie i je pocieszyć. Osoba losuje karteczkę z pudełka, na której jest zadanie – treść zdarzenia odczytuje rodzic (np. dziecko biegło, przewróciło się, stłukło kolano i płacze; dziecko bawiło się różnymi zabawkami i gdzieś zgubiło swojego ulubionego misia). Rodzic zwraca uwagę na wykonywane przez dzieci gesty oraz zachęca do swobodnych wypowiedzi.
„Rock and roll” – taniec na poprawę humoru. Poznanie sposobów radzenia sobie ze smutkiem. Rodzic zaprasza dziecko do tańca, dziecko tańczy swobodnie, samodzielnie lub pod kierunkiem rodzica. Po tańcu rodzic prosi, aby dziecko podzieliło się swoimi uczuciami, jak się teraz czuje
Przykładowa melodia do zabawy:
https://www.youtube.com/watch?v=XAUL__1DCFU
Czytanie literatury dziecięcej. Zachęcam do wyboru takich pozycji, które poruszają emocję, zmuszają do rozmowy dotyczącej emocji/ zachowania głównego bohatera. Np.
„Kicia Kocia na placu zbaw”
„Kicia kocia poznaje strażaka”
„Kicia kocia mówi nie”
„Przygody Franklina”
„Tupcio Chrupcio”
Szanowni Państwo,
Emocję dotyczą nas wszystkich, są bardzo ważne, zarówno te pozytywne jak i negatywne. Nie wstydźmy się o nich mówić, nawet naszym małym przedszkolakom. One są małe tylko z pozoru, są po prostu niskie. Natomiast ich serca i umysły są ogromne, są wstanie zrozumieć więcej niż nam się wydaje. Mówię to jako nauczyciel i jako mama trzylatki.
Musimy mówić o uczuciach, my dorośli musimy je nazywać i okazywać po to, żeby nauczyć nasze dzieci. Nie wstydźmy się płaczu, złości, gorszej chwili, słowa: przepraszam. Przy dzieciach nie wolno udawać. Niech tatusiowie także się tego nie wstydzą. Najgorsze jest mówienie:
– wszystko jest w porządku,
– nie potrzebuje pomocy,
– dam sobie radę.
– zostaw mnie.
Nie możemy udawać. Uczmy ich tego, popełniłam/ popełniłem błąd i o tym mówię. Pracując z dziećmi, kiedy zdarzało mi się popełnić błąd, ostentacyjnie o tym mówiłam, zarówno trzylatkom jak i pięciolatkom. Proszę uwierzyć- one były zszokowane, że na forum grupy mówiłam otwarcie- tak popełniłam błąd- przepraszam was. Nauczyciel, nasza ciocia popełniła błąd!!! Popełniłam go, bo jestem tylko człowiekiem. Mówmy o emocjach, dzielmy się nimi….
no images were found
