- Nietypowe rodziny.
CELE:
- wypowiadanie się na temat przeczytanej książki;
- wyjaśnianie pojęcia: „adopcja” i „dom dziecka”;
- wymienianie członków bliskiej i dalszej rodziny;
- podawanie zdrobnień i zgrubień do słów MAMA, TATA.
- „Jeż” – zajęcia dydaktyczne. Czytanie fragmentów bajki Katarzyny Kotowskiej pod tym samym tytułem.
Jeż (fragmenty)
Katarzyna Kotowska
Pewnego dnia Kobieta wyszła przed dom i ze zdziwieniem spostrzegła, że coś dziwnego stało się ze wszystkimi kolorami. Żółty był mniej słoneczny niż zwykle, czerwony mniej ognisty, zielony stracił swą soczystość, a niebieski poszarzał.
– Mężu, zobacz, co się stało! – zawołała Kobieta. (…)
Kobieta i Mężczyzna nie wiedzieli, co się stało, i nie umieli nic na to poradzić, a tymczasem ich świat tracił barwy i smutniał coraz bardziej, a oni też smutnieli i coraz bardziej nie mieli dziecka, chociaż tak za nim tęsknili. Wreszcie pewnego wiosennego dnia, mimo że słońce świeciło bardzo mocno, w ich ogrodzie znikły ostatnie wspomnienia kolorów i niepodzielnie zapanowała szczerosmutna szarość. Wtedy Kobieta i Mężczyzna zrozumieli – ich dziecko urodziło się całkiem innym rodzicom. Kobieta płakała i miała całą twarz mokrą od łez. I Mężczyzna płakał, chociaż jego łez nie było widać, bo płakała jego dusza.
Wreszcie Mężczyzna powiedział:
– Chociaż nie urodziliśmy naszego dziecka, musimy je odnaleźć!
Słyszeli bowiem, że jeśli jakimś rodzicom urodzi się obce dziecko, oddają je na wychowanie do Domu Dzieci i tam prawdziwi rodzice mogą je odnaleźć. (…)
I wtedy przyprowadzono Chłopczyka. Kiedy Kobieta i Mężczyzna go ujrzeli, zdziwili się i przestraszyli – mały Chłopiec o niebieskich oczach miał całe ciało pokryte kolcami jak jeż. Pomyśleli, że znowu zaszła jakaś straszna pomyłka, bo to na pewno nie było ich dziecko – nie mogli przecież mieć synka jeża. (…)
Jesienią zbierali grzyby. Piotruś bawił się jarzębiną i kasztanami. Przez całe noce Mama musiała trzymać go za rękę. Któregoś dnia zapytał ją:
– A u kogo ja byłem w brzuchu?
– Nie u mnie – odpowiedziała. – Miałeś wtedy inną mamę. Na szczęście teraz jesteś z nami.
– Czy płakałaś, jak mnie nie było?
– Tak, bardzo płakałam. Tata też płakał. Ale teraz się cieszymy, bo jesteś z nami.
Tego dnia znikło wiele kolców. (…)
Po przeczytaniu tekstu opiekun zadaje dziecku pytania: O czym była ta historia? Dlaczego ogród poszarzał? Za czym tęsknili kobieta i mężczyzna? Czy kobieta, która stała się mamą chłopczyka, nosiła go w brzuchu? Co oznacza termin „adopcja”? Jak sądzisz, dlaczego chłopiec na początku miał kolce? Dlaczego potem zniknęły? Jak czuł się chłopiec u nowej rodziny? Dlaczego dzieci trafiają do domu dziecka? Jak można pomóc dzieciom z domu dziecka?
- „Moja rodzina” – poszerzanie słownika o nazwy członków rodziny. Uwrażliwianie dziecka na sytuację innych osób. Opiekun przeprowadza z dzieckiem rozmowę o osobach, które wchodzą w skład jego najbliższej rodziny. Zwraca uwagę, że nie wszystkie dzieci muszą mieć i tatę, i mamę, niektóre są wychowywane tylko przez jednego rodzica albo przez dziadków. Mówi dzieciom także o rodzinach patchworkowych, w których rodzice mają nowych partnerów. Ważne, żeby rozmowa przebiegała w swobodnej, ciepłej atmosferze. Dziecko powinny czuć, że żaden model rodziny nie jest gorszy od innych, że w każdej mogą panować ciepło i miłość.
- „Zdrobnienia i zgrubienia” – zabawa językowa. Szukanie zdrobnień i zgrubień słów mama, tata.
- KARTY PRACY (5-latek):
- Praca z KP4.24a – doskonalenie umiejętności grafomotorycznych i przeliczania.
- KARTY PRACY (4-latek):
- „Piknik” – praca z KP2.39.
Źródło:
„Plac zabaw”. Przewodnik metodyczny. Pięciolatek. Część 4. Wydawnictwo WSiP
„Plac zabaw”. Przewodnik metodyczny. Czterolatek. Część 2. Wydawnictwo WSiP
Od nauczyciela wspomagającego:
- Przy czytaniu fragmentów opowiadania proszę zwracać uwagę czy dziecko skupia się na tekście. Jeśli dziecko będzie miało trudności w odpowiedzi na pytania proponuję odwoływać się do fragmentów opowiadania. Można je wtedy ponownie omówić i wyjaśnić to, co jest dla dziecka niezrozumiałe.
- Przy omawianiu członków rodziny warto użyć zdjęć. Niech dziecko nazywa poszczególnych członków rodziny wraz z utrwalaniem ich imion.
- Przy wykonywaniu przez karty pracy proszę zwrócić uwagę czy dziecko prawidłowo przelicza, czy nie omija przedmiotów podczas liczenia, czy podaje prawidłową ilość elementów.
