PIĄTEK – 09.04.2021 r.
Temat dnia: Wiosna na działce
Cele ogólne:
– rozwijanie pamięci słuchowej;
– zachęcanie do obserwowania przyrody.
- Słuchanie wiersza.
W naszym ogródeczku
zrobimy porządki:
zagrabimy ścieżki,
przekopiemy grządki!
Na grządkach wyrośnie:
fasolka, marchewka,
sałata i groszek,
czerwona rzodkiewka.
W naszym ogródeczku
posiejemy kwiatki –
będą nam pachniały
fiołki i bratki,
nasturcje, goździki,
nagietki i groszek,
i ta biała lilia,
co tak żółci nosek.
- Rozmowa na temat wiersza.
−− Co zrobimy w ogródku?
−− Co będzie nam potrzebne do kopania, a co – do grabienia?
−− Jakie warzywa wyrosną w ogródku?
−− Jakie kwiaty wyrosną w ogródku?
- Narzędzia ogrodnicze
- Czytanie całościowe nazw narzędzi ogrodniczych. Łączenie kartoników z wyrazami z odpowiednimi zdjęciami.
- Wyjaśnianie, do czego służą te narzędzia.
- Ponowne słuchanie wiersza.
Podczas słuchania wiersza dzieci układają obrazki roślin w takiej kolejności, w jakiej wymienione są w wierszu.
- Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.
- Wyjaśnienie nazw: kwiaty ogrodowe, kwiaty polne.
- Próby wspólnej recytacji wiersza.
- Wypowiadanie się na temat roli roślin w życiu ludzi i zwierząt.
Rośliny są pokarmem, wzbogacają powietrze w tlen, upiększają krajobraz, służą do produkcji
lekarstw, herbat, soków, wykorzystywane są w kosmetyce do produkcji kremów, szamponów,
maseczek, toników…
- Dla chętnych: Umieszczanie sadzonek pomidorów w przygotowanych skrzynkach z ziemią.
- Przypomnienie, czego potrzebują rośliny, żeby rosnąć.
Wsadzenie sadzonek, podlanie i umieszczenie roślin w nasłonecznionym miejscu sali.
- Zachęcanie dzieci do obserwowania rozwijającej się rośliny.
- Ilustracja ruchowa wiersza W naszym ogródeczku.
Dzieci naśladują, podczas wspólnej z nauczycielem recytacji – grabienie, kopanie ziemi, wymieniając warzywa, liczą je na palcach, sieją kwiaty, wąchają je i ścierają żółty pyłek z lilii ze swojego nosa.
- Zapoznanie z wyglądem dżdżownicy oraz jej rolą w spulchnianiu gleby.
1) Przypomnienie czynników sprzyjających rozwojowi roślin.
2) Obserwowanie dżdżownicy w słoiku.
−− Co to za zwierzę?
−− Jak porusza się dżdżownica? (Pełza, wsuwa się w ziemię).
3) Ćwiczenie prawidłowej wymowy słowa dżdżownica.
4) Wyjaśnienie nazwy dżdżownica.
Pochodzi od tego, że wychodzi z ziemi w czasie deszczowej (dżdżystej) pogody.
5) Słuchanie ciekawostek na temat dżdżownicy.
Dżdżownica porusza się dzięki mięśniom wora skórno-mięśniowego. Twarde włoski umieszczone na dolnej części umożliwiają jej ruch do przodu i kopanie kanalików w ziemi. Dżdżownica nie ma wyodrębnionej głowy ani oczu. Reaguje jednak na światło.
Prowadzi nocny tryb życia. Ponieważ oddycha przez skórę, musi przebywać stale w wilgotnym otoczeniu. Promienie słoneczne wysuszyłyby jej skórę, dlatego w dzień przebywa pod ziemią, w wykopanych przez siebie kanalikach. Na powierzchnię ziemi wychodzi w nocy. Zwierzę możemy zobaczyć na powierzchni ziemi w deszczowe dni, gdy woda zaleje mu korytarze.
Dżdżownica żywi się zbutwiałymi liśćmi i innymi częściami roślin, które wciąga do swoich kanalików. Niestrawione części roślin i ziemię, którą połyka na różnych głębokościach, wydala na powierzchnię ziemi. Przyczynia się w ten sposób do wymieszania gleby z różnych warstw. Kanaliki, które drąży dżdżownica, spulchniają glebę i ułatwiają do niej dostęp powietrza i wody. Im więcej dżdżownic w glebie, tym jest ona lepsza. Dlatego rolnicy, ogrodnicy i działkowcy starają się chronić te zwierzęta.
6) Umieszczenie dżdżownicy (ze słoika z ziemią) w skrzynce z posadzonymi pomidorami.
Zabawy na świeżym powietrzu.
