W świecie kultury

Poniedziałek dn. 12.04.2021 r

TEMAT KOMPLEKSOWY: Z KULTURĄ ZA PAN BRAT

TEMAT DNIA: W ŚWIECIE KULTURY

Cele:

1. Utrwalenie form grzecznościowych: proszę, przepraszam, dziękuję.
2. Uczenie się używania form grzecznościowych w określonych sytuacjach.
3. Tworzenie “Kodeksu kulturalnych przedszkolaków”

Witamy się

Dziecko porusza się przy muzyce. Podczas przerwy w muzyce wita się z rodzicem we wskazany przez rodzica sposób: witają się przez podanie dłoni, kolanami, brzuchami, łokciami… .

https://www.youtube.com/watch?v=x1GuPhZRR-E

Zestaw ćwiczeń porannych

• Mijanka – dziecko z rodzicem stają w przeciwległych kątach pokoju. Na sygnał rodzica zamieniają się miejscami, mijając się w biegu.
• Kto silniejszy – dziecko z rodzicem siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, dotykając się stopami. Wspólnie trzymają oburącz skakankę za końce. Opiekun przechyla się do leżenia na plecach i przeciąga dziecko do skłonu w przód, po czym zamieniają się rolami. Na hasło: kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
• Wałek – dziecko przetacza się z leżenia tyłem do leżenia przodem. Leży na brzuchu, opiera brodę na dłoniach, w których trzyma skakankę. Lekko unosi tułów i powoli prostuje ramiona i wyciąga się w górę.
• Kulawy lisek – dziecko składa skakankę i wkłada ją pod kolano. Przemieszcza się na rękach i podskakuje na jednej nodze. Na sygnał rodzica zmienia nogę.

Kulturalny wieczór – rozmowa o kulturze na podstawie opowiadania.

“Kulturalny wieczór”
Maciejka Mazan

– Jacuś, pobaw się ze mną – poprosiła Nikola. Jacuś nie bardzo miał ochotę, ale tego dnia w przedszkolu było mało dzieci i zaczęło mu się nudzić.
– No trudno – powiedział. – A w co?
– W kulturalny wieczór. Ja będę wielką damą, tak jak moja mama, a ty będziesz moim narzeczonym.
– Wykluczone – oznajmił Jacuś i zrobił w tył zwrot.
– I zabierzesz mnie do cukierni na tort i ciastka z kremem! – dodała Nikola.
Jacuś Placuś bardzo lubił wszelkie słodycze, a zwłaszcza ciasta.
– A będzie tort czekoladowy? – spytał.
– Co tylko zechcesz – obiecała słodko Nikola.
Więc Jacuś niechętnie wrócił.
– A teraz weź mnie pod rękę – rozkazała Nikola.
– Dlaczego? – jęknął Jacuś.
– Bo tak jest kulturalnie. Poza tym będziemy mówić „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie”, ponieważ to też jest kulturalne. Jacuś wziął Nikolę pod rękę i podszedł z nią do stolika.
– I co teraz? – spytał.
– Teraz przychodzi kelner, a my zamawiamy ciastka – wyjaśniła Nikola. – Ja poproszę uprzejmie cztery rurki, pięć kawałków szarlotki i wuzetkę, ale małą, bo muszę dbać o linię, jak moja mama.
– A ja… – zaczął Jacuś.
– I jeszcze koktajl śmietankowo-truskawkowy! – wpadła mu w słowo Nikola.
– A ja poproszę tort czekoladowy…
– Opowiedz mi, jak ci minął dzień – przerwała mu Nikola.
– Przecież dzień jeszcze nie minął – zdziwił się Jacuś.
– Wiem, ale to kulturalnie tak spytać – oznajmiła Nikola.
– Oho – odezwał się Bobek, który akurat przechodził obok nich. – Jacuś, co robisz?
– Idź stąd – rzuciła Nikola. – Jacuś jest zajęty.
– Jacuś, nie pokopiemy piłki? – spytał Bobek.
– Za moment – wymamrotał Jacuś. – Tylko zjem tort.
Bobek zrobił wielkie oczy.
– Jaki tort? Tu gdzieś dają tort?
– Rany, Bobek! Jak ty wolno myślisz! My się tak bawimy! – wrzasnęła Nikola.
Bobek wzruszył ramionami i poszedł sobie.
– No to jak ci minął ten dzień? – spytała znowu Nikola.
– Tak sobie… – zaczął Jacuś, ale Nikola mu przerwała:
– O, są moje ciastka! Dziękuję, dziękuję uprzejmie!
– A ja chciałbym tort – wymamrotał markotnie Jacuś.
– No już, masz ten swój tort – zirytowała się Nikola i postawiła przed nim plastikowy klocek. A potem zaczęła udawać, że zjada ciastka, głośno mlaszcząc.
– Wiesz co, Nikola… – zaczął Jacuś, lecz nie skończył.
– Ale pięknie wygląda ten twój torcik! – wrzasnęła Nikola. – Dasz kawałek?
I zanim Jacuś zdążył coś powiedzieć, zabrała mu cały klocek!                                                                                           Tego było już za wiele. Jacuś potrafił wiele znieść, lecz nie mógł tolerować tego, że ktoś zabiera mu tort, nawet na niby!
– Dość tego – powiedział i wstał. – Już się nie chcę z tobą bawić.
– Siadaj! – rozkazała Nikola. – Natychmiast siadaj! To, co zrobiłeś, było bardzo niekulturalne!
– To ty jesteś niekulturalna! – zdenerwował się Jacuś. – Mlaszczesz przy jedzeniu, nie słuchasz, co mówię, ciągle mi przerywasz i obraziłaś mojego kolegę! Dziękuję uprzejmie za taki kulturalny wieczór!
I poszedł sobie. Postanowił, że nie będzie się już bawić z Nikolą – no, chyba że Nikola zachowa się kulturalnie i przypomni sobie, że oprócz „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie” istnieje jeszcze słowo „przepraszam”…

Odpowiedzi na pytania

• W co Nikola chciała bawić się z Jackiem?
• Jak w zabawie miały zachowywać się dzieci?
• Czy Nikola zachowywała się w sposób kulturalny?
• Co zrobił na koniec Jacek?

Co to znaczy być kulturalnym?

Dziecko wypowiada się na temat: co to znaczy być kulturalnym?. Razem z rodzicem tworzą “Kodeks kulturalnych przedszkolaków”

• Wiem jak trzeba się zachować w różnych sytuacjach.
• Znam i stosuję zwroty grzecznościowe.
• Słucham rodziców i nauczycieli.
• Sprzątam po zabawie.
• Bawię się i pracuję z każdym.  
• Pomagam innym.
• Słucham innych, czekam na swoją kolej.

Magiczne słowa

Dziecko odczytuje globalnie magiczne słowa:

                                                                                   proszę

                                                                                  dziękuję

                                                                               przepraszam

Rodzic przedstawia dziecku sytuacje, a ono określa jakich kulturalnych (magicznych) słów należy użyć.

Co mówi dziecko, gdy wchodzi do szatni w przedszkolu?
Co mówimy, gdy wychodzimy z przedszkola?
Co mówimy, gdy prosimy o dokładkę obiadu?
Co mówimy, gdy dostaniemy ciastko?
Co mówimy, gdy koleżanka lub kolega częstuje nas cukierkiem?
Co mówimy, gdy kogoś niechcący popchniemy?
Co mówimy, gdy musimy komuś przerwać rozmowę, żeby poinformować o czymś ważnym?

Przeczytaj i zrób

Na podłodze w różnych miejscach leżą napisy: proszę, dziękuję, przepraszam. Dziecko biega po pokoju w rytm wyklaskiwany przez rodzica. Podczas przerwy zatrzymuje się przy magicznym słowie, odczytuje je i wykonuje przypisany do niego gest: dziękuję – podaje dłoń rodzicowi , przepraszam – przytula się do rodzica, proszę – wskazuje ręką.

Magiczne słowa – karta pracy

Dziecko wycina kartoniki z podpisami, a następnie wkleja je we właściwych ramkach pod obrazkami.

Magiczne słowa – piosenka

Dziecko z rodzicem śpiewają piosenkę poruszając się rytmicznie.

https://www.youtube.com/watch?v=Iz_VSfa_VaE

• kultura popularna – kino, teatr, muzyka.
• kultura materialna – budowle.
• kultura fizyczna – uprawianie sportu.
• kultura ludowa – tradycje związane z różnymi regionami.